به نگاه کن. به راهی که شهدا رفتند.
راهی که پر از آتش تیر و خطر بود، اما آنها با قلبی پر از ایمان
و دلی سرشار از عشق قدم به قدم پیش رفتند. چقدر از خود گذشتند، چقدر از آرامش و آسایش خود چشم
پوشیدند
و هر لحظه برای ما برای انسانیت برای امید ایستادند.
آنها مردانی و زنانی بودند که هیچ چیز را برای خود
نمی خواستند
نه نام نه جایگاه نه ثروت؛ تنها چیزی که داشتند، عشق به خدا
و مردم بود.
در دل تاریکی و میدان های پر از دود و انفجار
دیگران
با نگاه آرام و قدم های مصمم به ما یاد دادند که شجاعت واقعی یعنی فدا کردن خود برای
هر قطره خونشان هر لبخندی که پیش از رفتن بر لب داشتند همه و همه برای این بود که ما امروز زنده و آزاد باشیم. آنها نشان دادند که خوبی و مهربانی میتواند با شجاع عجین شود
و کسی که از خود گذشت جاودانه میشود.
بیایید عاشق شویم....
عاشق ایمان عاشق شجاعت، عاشق فداکاری و مهربانی آنها چون عشق واقعی همان چیزی است که شهدا با تمام وجود
نشان دادند؛
عشقی که قلبها را روشن میکند، مسیرها را می سازد و امید را در دل هر نسلی زنده نگه می دارد.